nirvana'nın 1993 kayıtlı son stüdyo albümü.
bu albümden dinlediğim çok şarkı var ancak hiç oturup baştan sona dinlememiştim açıkçası. geçenlerde bilgisayarda işim varken arka planda çalacak bir albüm arıyorken, şunu bir baştan sona dinleyeyim bakalım dememle dinledim.
bir nevermind etmese de bu albümde bariz bir biz gayet de punkçı adamlarız iddiası var. hani hep denir ya nirvana o kadar da sert bir rock grubu değil diye. heh, kurt demiş ki hayır, biz de sapına kadar sertiz. bu yüzden epey yırtınmış. bence kendini olduğunu gibi ifade edebildiği tek albümü bu. o yüzden onun için özel bir albüm olmuş olsa gerek.
albüm güzel, çok da sert. saf bir öfke ve saldırganlık var. hepsinden önemlisi kurt cobain'in depresyonunun hangi boyutlara ulaştığı çok rahat fark edilebiliyor. ki bu albümden altı yedi ay sonra da intihar ediyor zaten.
yine iyi yaşamış.
(bkz: i hate myself and i want to die)